شهر شیراز 10 باغ دارد من هم که عاشق باغ هستم، مانده بودم که از این همه زیبایی کدام را زودتر ببینم. یکی از نکاتی که در برنامه سفر باید رعایت می‌کردم این بود که بازدید از بیشتر باغ‌ها در روشنایی روز امکان دارد. باغ‌هایی با جوی‌های روان و درختان سروناز قد کشیده همه‌ی گردشگران را وسوسه می‌کنند.
همان ابتدا به مرکز شهر و خیابان ارم رفتم و از گونه‌های مختلف درختان در باغ ارم دیدن کردم. برایم خیلی جالب بود در این چند سالی که به شیراز نیامده بودم یکی از ساختمان‌های باغ به عنوان موزه سنگ‌های تزئینی مورد استفاده قرار گرفته بود. بعد از آن به باغ عفیف آباد یا گلشن رفتم. این باغ هم در وسط شهر شیراز بود و خیلی از باغ ارم فاصله نداشت. معماری عمارتهای درون باغ عفیف آباد بسیار برایم جذاب است و از تماشای آن‌ها به این زودی‌ها خسته نمی‌شوم. موزه‌ی سلاح بسیار بزرگی در این باغ قرار دارد. چند درخت کهنسال و قدیمی نیز در میان سایر گیاهان بسیاری گردشگران را به خودشان جذب کرده بودند. محو تماشای این همه زیبایی شده بودم و متوجه گذر زمان نشدم. حدود 4 ساعت در باغ عفیف آباد گشت و گذار کردم.
سری هم به باغ دلگشا در نزدیکی سعدیه زدم باغی قدیمی که در دوره‌ی ساسانیان ساخته شده است. جوی‌های جاری آب زیبایی این باغ را چندین برابر کرده‌اند جوی‌های آبی که از قنات آرامگاه سعدی شروع و به سمت این باغ روان شده‌اند. سراسر این باغ پوشیده از درختان نارنج است اگر مثل من در ماه‌های فروردین یا اردیبهشت به اینجا بیایید از بوی دل‌انگیز بهارنارنج‌ها سرمست خواهید شد. به نظرم دلگشا تنها اسم برازنده برای این باغ است. خوبی این باغ این است که تا ساعت 11 شب می‌توانیم در آن باشیم و لذت ببریم. اما اگر از من می‌شنوید سعی کنید در روشنایی روز به اینجا بیایید تا حظ کامل را ببرید.
باغ جهان‌نما نیز به حافظیه نزدیک بود به اینجا هم آمدم. چقدر هیجان‌انگیز بود درختان کهنسالی که خشکیده‌اند و هنرمندان نقوش هنری‌شان را بر تنه‌ی خشک آن‌ها کنده‌اند. این باغ هم تا ساعت 10 شب برای بازدید باز بود و ما در هوای تاریک از آن دیدن کردیم.
