در مطالب قبلی درباره جاذبه‌های گردشگری چین صحبت کردیم. در خصوص دیوار بزرگ چین و فرهنگ چینی مطالب زیادی خدمت شما ارائه کردیم این بار قصد داریم به سراغ یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری چین در شهر پکن برویم و با معبد بهشت آشنا شویم.
معبد بهشت | Temple of Heaven
معبد بهشت یا معبد تیان تان یکی از بزرگترین مجموعه های تاریخی و فرهنگی شهر پکن چین است که عنوان عبادتگاه اصلی استفاده می شد. این معبد در شهر ممنوعه فوق العاده ترین جاذبه های گردشگری چین و معماری های باستانی دنیا می باشد که در فهرست جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است این معبد در ابتدا برای بزرگداشت قربانیان و خدایان به خصوص خدای کشاورزی ساخته شده بود و قرار بود ارتباط بین دنیای خدایان و انسان ها را برقرار کند. معبد بهشت 92 ساختمان و 600 اتاق با کاربری متفاوت دارد و در اتاق های آن ابزارهای موسیقی، محل اقامت، اتاق قربانی، محل عبادت و سکونت پادشاه نیز وجود دارد. خوب است بدانید که معبد بهشت در سال 1988 لیست یونسکو اضافه شد.
معماری معبد بهشت پکن
محوطه اطراف معبد پکن 273 هکتار می‌باشد و چهار دروازه در چهار جهت اصلی برای آن ساخته شده است. بعد از ورود به محوطه، حیاط بسیار بزرگی خواهید دید که در اطراف آن با باغ های متعدد، زمین بازی و محوطه های تزئینی وجود داشته است. در این مجموعه پرندگان هم نگهداری می شدند و گل و گیاه های خاص که امروز به حالت نمایشگاهی در معرض دید گردشگران قرار دارد. برای بازدید از معبد بهشت کافیست به شرق دروازه کهن شهر پکن به نام ژنگیانگمن بروید.
به داخل معبد بهشت پکن می پردازیم. این معبد در قرن 18 میلادی توسط امپراطور یونگ لو ساخته شد. چند سال بعد یعنی در بیست و چهارمین سال تاسیس این معبد، نامش را به تریمپل تغییر دادند. ارتفاع سالن اصلی معبد 38 متر است و سقف مخروطی آن نیز حدود 24 متر قطر دارد. در جای جای این معبد از سبک معماری مینگ استفاده شده است. این بنا بر اساس عدد 7، 9 و 12 ساخته شده است. 9 عدد قداست و امپراتوری در چین محسوب می شود. سنگ ها با نشان هفت ستاره کوه معروف تای هستند و 12 ستون که نماد 12 ماه سال از 12 ساعت است. علت گرد ساخته شدن این بنا نیز گرد بودن کره زمین است.
برای دسترسی به معبد بهشت پکن کافیست به ایستگاه مترو نزدیک به آن به نام تیان تان بروید و درست رو به روی دروازه شرقی خارج شوید. از این ایستگاه 12 دقیقه طول می کشد تا به معبد برسید.
